Na Grecia do século XIX, posterior á Guerra de Independencia contra o Imperio Otomán, nunha sociedade patriarcal e miserenta non había peor desgracia que nacer muller.
"Cando
era nena servira para os seus pais, cando casara convertérase na
escrava do seu home [...]. Cando pariu fillos, converteuse na súa
criada; cando os fillos pariron fillos, converteuse de novo na serva dos
netos."
Este é un dos pensamentos que asaltan á protagonista desta pequena, pero intensa novela de Alexandros Papadiamandis, A Asasina, publicada en galego pola editora Hugin e Munin e excelentemente traducida por Susana Losada e M. Olivar.
"As
nenas teñen sete vidas, pensaba a vella. Dificilmente enferman e
raramente morren. [...]Mesmo as nenas de casa grande morren máis
facilmente ca as innumerables femias da pobreza"
As
mulleres eran o chanzo máis baixo dunha sociedade de miseria, nunha
terra fermosa e pobre, e unha carga para as familias que debían proveer
ás fillas dunha xenerosa dote para poder casalas.
En épocas de crise económica triunfan e impóñense as ideoloxías máis totalitarias e a condición feminina sofre un proceso de degradación.
A
Frangoianis, tola ou non, unha muller forte e intelixente, rebélase
contra a inxusticia e o fado que sofren ela e máis a súa familia.
Referíndose aos monxes, opina: Que
felices eran eses homes; axiña, dende unha pronta idade, como por
inspiración divina, comprenderan que era o mellor que podían facer, é
dicir, non traer outros infelices a este mundo!
No hay comentarios:
Publicar un comentario